Hast ek goed sliept?

Vandaag overleed ze. Elf dagen na de vrijdag waarop alles anders werd. Als beginnende verzorgende-IG worstel ik met dat gegeven. Ik hoop dat het nooit went maar wel gemakkelijker wordt.

Volgens collega’s zijn er altijd mensen die je bij blijven en zij is er zeker 1 van. Ze was de tweede waar ik naar toe mocht om te helpen een jaar geleden toen ik begon.

Had ik maar … Was ik maar …. Rationeel weet ik dat dat niks zou hebben veranderd maar mijn hart vindt er wat anders van. Ze was speciaal.

Als ik s ’s morgens haar mocht helpen en haar kamer binnen kwam zei ze Ah goeie !!! Hast ek goed sliept ? Dat deed ze bij iedereen. Soms vroeg ze het wel 10 keer maar elke keer vanuit haar hart.

Het sjaaltje moest om, haar gekamd. Zie ik er een beetje goed uit? Je bent prachtig ! Moet mijn vest niet dicht? Zie ik er een beetje goed uit? Dan naar de huiskamer om te ontbijten.

Broodje met vruchtenhagelslag en een kopje thee. Vast prik elke dag weer. Nooit boos, altijd lief. Slapen in de gemakkelijke stoel.

Onverstoorbaar haar warme eten opeten. Wat er ook gebeurde in de huiskamer, ze at met smaak. Aan al dat alles is een eind gekomen vanmorgen.

Ze is niet meer. Ik ga haar missen.