Die leeftijd had je toen je voor het eerst met je vader meeging naar Denemarken. Aan het eind van die reis kon hij je niet meer paaien met een ijsje of wat anders. Je wilde naar huis. Ik haalde je op van de standplaats en dat was net op tijd. 🙂
Er volgden nog vele keren. En toen je broertjes de leeftijd kregen om mee te gaan kwamen er schema’s. Ik hoefde die niet bij te houden ; dat regelden jullie zelf wel. Wie was er nu aan de beurt om in te stappen …
Je werd groter, ging andere dingen doen. Rechten studeren en toen Corona ons leven ging beheersen ging je werken op het mooiste eiland wat we hebben. Er waren geen colleges ; geen werkgroepen.
En er was een moment dat je belde. Je wilde even stoppen met studeren. Het lukte allemaal niet zo goed maar je was bang dat je pap teleur zou stellen met de mededeling. Je weet vast nog wel wat zijn reactie was.
Een paar weken na die dag in maart vorige jaar waarop ons leven helemaal op zijn kop werd gezet besloot je je hart te volgen. Je nam ontslag op het eiland, kwam terug naar huis en meldde je aan bij Stichting Transport en Logistiek. Je had een gesprek met een docent van Noorderpoort en de boel begon te lopen.
Werken in de loods. Rijlessen, studeren op de theorie. Je deed het allemaal. En vandaag haalde je C rijbewijs. Pap had niet trots op je kunnen zijn dan ik nu ben. Je eigen hoofd (en hart) volgen, je eigen pad kiezen net als je broertjes.
Wat hadden jullie andere keuzes kunnen maken in het afgelopen jaar. Maar jullie hebben doorgezet, alle 3 en ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe trots ik ben op jullie.
Gefeliciteerd famke ! Nog 1 examen en dan is dit klaar. Op naar veel mooie km’s !