85

Ze is 85 en woont sinds een half jaar in een woonzorgcentrum. In de serviceflat waar ze eerste woonde vereenzaamde ze in dat appartement met prachtig uitzicht. Hier heeft ze aanspraak en de verzorgenden zorgen ervoor dat ze niks tekort komt. Eerlijk is eerlijk we komen niet zo vaak als we zouden willen/kunnen/moeten.

We gaan dus even op nieuwjaarsvisite. In deze coronatijd is het een kwestie van goed afspraken maken met de rest van de familie en toen schoonzus appte om te vragen of wij al plannen hadden was het snel besloten dat wij even langs zouden wippen.

De kamer is donker en door het raam zien we haar zitten in de stoel. Ze doet even een dutje en ik twijfel nog even of we niet gewoon haar zullen laten slapen maar man klopt op de deur en ze schrikt wakker. We lopen naar binnen en ze weet even niet wie er nu voor haar neus staan.

Ze doet een gok en zegt ; Kooistra ??? Man doet zijn mondmasker af en nog ziet ze het niet direct. Of beter gezegd ze ziet het wel maar de bijpassende naam wil maar niet over haar lippen komen. Het geeft niet.

Het is er echt heel erg warm en met de zon op het raam ben je binnen de kortste keren gaar. Noh zegt schoonmoeder de kachel is koud. Wie heeft die nu uitgedaan ? We laten het maar. “Ik kan jullie niks aanbieden want ik word hier zo goed verzorgd ! Ze komen me zelfs de koffie brengen !”

Er is bijna elke dag gebak omdat er iemand jarig is en laatst zijn ze allemaal gewogen. Volgens de man die dat deed woog ze 800. Maar dat kon niet kloppen dacht ze. Dat was vast een grapje. Of had ie nu 80 gezegd ? Maar goed er is dus bijna elke dag gebak. Omdat er altijd wel iets te vieren is. Ze probeert zelfs Fries te praten. Als mensen vertrekken uit de eetzaal zegt ze oant sjen maar ze vindt zelf dat ze het wat vreemd uitspreekt. Niet als een Fries.

We praten verder wat over het weer en de familie maar ik merk dat dat best lastig is voor haar. De juisten namen worden niet aan elkaar gekoppeld en het kan dus zo maar gebeuren dat ik een man met een andere naam krijg toebedeeld maar het blijft nog in de familie dus dat scheelt.

Man ziet een nieuwe klok staan op het kastje die niet alleen de tijd aangeeft maar ook de dag en de datum. Daar ben ik toch zo blij mee zegt ze. Want ik vergeet steeds welke dag het is. Onder de klok ligt een briefje waar op staat dat de datum en tijd die de klok aangeeft de juiste zijn. Geschreven door een zus van man die echt een heel groot compliment verdient voor alles wat ze doet voor (schoon)moeder.

Plots vraagt ze of ik ook koffie kan zetten met de Senseo en er zijn koekjes. In een trommeltje onderin de kast. Natuurlijk kan ik dat en zo zitten we samen aan een bakje leut met een Jodekoek. Ze vertelt dat een zwager ook geveld is door het coronavirus maar wie haar daar nou over gebeld heeft ….. Geen idee.

Ik ben echt soms helemaal in de war zegt ze en dat vind ik heel vervelend. Dat ik dingen niet meer weet. En wij als kinderen kunnen nog zo vaak zeggen dat het niet geeft en dat het niet uitmaakt maar dat doet het wel. Voor haar. En daar word ik dan weer een beetje verdrietig van.