Ik droomde dat ik in een simpel huisje aan zee een boek aan het schrijven was. Het was een verhaal over de afgelopen jaren. Hoe we ons door de tegenslagen worstelden, hoe we tegen de stroom in zwommen. En hoe we nu in het leven staan.
En toen ik wakker werd dacht ik dat ik dat ooit zou moeten doen. Hoe we omgaan en gingen met het verliezen van Jan, hoe we een nieuwe basis moesten maken. Hoe zo’n schokkende ervaring zorgt voor verdriet (soms nog steeds) maar ook voor het vinden van krachten waarvan we niet wisten dat we ze hadden.
Ik zag mezelf wel zitten in een schrijvershutje aan zee. Maar wie zit er nu te wachten op een dergelijk verhaal? We zijn niet de enige en zullen de laatsten niet zijn. Het was voor een half uur een mooi ideaal …. Dat boek schrijven.
Zeg het maar !