Je schreef gisteren na de val van het kabinet “het komt wel goed met de zorg”. En ik viel even stil. Want denk je dat oprecht?
Toen je nog aan de andere kant zat streed je voor de zorg. Je was een vechter en liet geen mogelijkheid onbenut om te benadrukken dat er gewoon niet bezuinigd mocht worden op de welke zorg dan ook.
Streekziekenhuizen moesten openblijven was zo’n ding. Onacceptabel als ze dicht gingen! Maar toen je als minister er iets over moest zeggen werd de toon toch een beetje anders.
Eenmaal op het echte pluche raakte ik de echte Fleur kwijt. Waar was die pitbull die zich sterk maakte voor alle mensen die afhankelijk zijn van zorg?
Nu wil ik niet alles in jouw schoenen schuiven want als je te maken hebt met ambtenaren die helemaal geen zin hebben om te werken met en voor een minister van PVV huize, ja dan sta je al 2-0 achter voordat de wedstrijd al begonnen is.
Ik ben inmiddels niet meer zo naïef dat ik denk dat een nieuwe minister met een schone lei kan beginnen. Er liggen afspraken (een aantal kennen we, ik vraag me af van hoeveel we niet op de hoogte zijn) en hoe je het ook wendt of keert …. Je kan er niet onderuit.
En als je dan ook nog een oppositie hebt die alleen maar tegenwerkt …. Het was een hele lastige klus en ik kan me ergens voorstellen dat het ook wel een opluchting is dat het nu klaar is. Tegen de stroom inzwemmen hou je ook niet altijd vol.
Maar om met een dergelijke tweet je carrière als minister af te sluiten? Waar komt dat optimisme vandaan? Heel bijzonder !
Ik zie namelijk op de werkvloer steeds meer mensen afhaken. Ze kunnen het niet meer. Teveel werk voor te weinig mensen. Beloning te laag, papieren monsters dat je moet verslaan om extra uren vergoed te krijgen. Steeds zwaardere zorgvraag …
En als je al mensen wilt aantrekken via een zij-instroomtraject, kijk dan alsjeblieft naar de manier waarop dat gedaan wordt. Als ervaringsdeskundige kan ik zeggen dat dat op dit moment een bende is.
De theorie op school, de begeleiding op de werkvloer. Mensen die als student zouden moeten worden ingepland worden ingezet als volwaardige medewerkers waarbij je maar moet hopen dat er geen rampen gebeuren. Vaak hebben gediplomeerden ook helemaal geen zin om leerlingen te begeleiden.
Waarom zouden ze het doen? Het kost een hoop tijd, je krijgt er geen financiële vergoeding voor en de liefde die je ooit had voor je werk is allang het raam uit gevlogen. Dus die kan je ook niet meer overdragen.
En het wordt alleen maar erger. Het komt niet goed met de zorg. Voor mijn gevoel rijden we met 80 km per uur op een blinde muur af en werken de remmen niet. Hoe graag ik het ook zou willen, ik deel je optimisme niet. Succes met inpakken … Wij ploeteren nog even voort totdat ook wij afknappen bij de enkels.
Zeg het maar !