Bijna 5 maanden na het overlijden van Jan sta ik op een punt dat ik mijn eigen leven moet gaan inrichten. En man wat is het eng best wel. Maar de kinderen worden groter, doen hun eigen ding (gelukkig maar!) en als er dan toch brood op de plank moet, dan wil ik het zelf verdienen ook.
Ik had er al een paar keer over nagedacht en toen deze week er een echte oproep om te solliciteren voorbij kwam heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een mail gestuurd. Waarschijnlijk was die uniek in zijn soort want als het zeker 25 jaar geleden is dat je zoiets bij de hakken had, dan zal ie wel niet aan de hedendaagse eisen hebben voldaan.
Tot mijn grote verrassing vandaag al een reactie ! Ik mag op 13 september op gesprek bij een busmaatschappij om eens te kijken of ik deel kan nemen aan een verkort BBL traject om buschauffeur te worden !
We hadden het er al wel eens over gehad en Jan vond het voordeel dat de lading zelf in en uitstapt niet opwegen tegen het feit dat de lading ook kon praten (het was niet zo’n mensenmens zeg maar ❤️) maar het lijkt me dus echt een mooi beroep.
Zou dan na alle ellende er nu iets moois voor ons in het verschiet liggen ? Ik een leuke baan, de kinderen fijn werk ? Zou het ? Natuurlijk hadden we het graag anders gezien maar het is wat het is. We hadden dit graag gedeeld met Jan maar het leven besliste anders.
Dus als jullie niks te doen hebben 13 september om 13 uur ; ik kan jullie duimen heel goed gebruiken !
Wow…wat leuk zeg!!