De hel … of toch niet?

Vandaag ging ik met de aanstaande bruid op zoek naar een outfit voor mij. Dertig mei is de dag dat zij haar jawoord gaat geven en ook moeders van de bruid moeten er een beetje knap opstaan dan. Voor sommigen een geweldig uitje, voor trutten zoals ik een ramp. ik word altijd heel erg nerveus in kledingwinkels. Er is teveel aanbod, de verkoopsters zijn te gewillig om te helpen en er is nooit iets waarvan ik zeg ” wauw dat is het!”. Ik bedoel waar zijn de lekker truien gebleven ? Nou? Verdwenen!

Maar voor deze speciale gelegenheid moest ik er toch aan geloven en ik had me voorgenomen om er positief in te staan. Want shoppen met iemand die er geen zin in heeft is een straf en dat wilde ik mijn dochter ook niet aandoen. We togen op tijd richting Drachten en bij het binnenlopen van de winkel zag ik een jurk die ik op slag leuk vond. Aangepast, nog een andere aangehad, toch de eerste een maat kleiner en klaar was het. Dochter vond het ook mooi. Dat ik even in de war was en het touwtje wat dient om op je rug de boel bij elkaar te houden aan de voorkant van mijn hals had gedaan, daar hebben we het even niet over.

De hel die ik verwachtte met kiezen, passen, afkeuren en dat 86 keer …. Gewoon niet. Lieve help straks ga ik het nog leuk vinden, dat kleding kopen. Mijn minimalistische garderobe biedt niet veel ruimte tot combineren dus ik denk dat ik nog op zoek moet naar een paar witte sneakers en een leuk wit jasje erover maar het hoofdbestanddeel hebben we binnen!