Op dinsdag vallen hier de huis aan huisbladen op de deurmat. Het zijn er 2 en in beide staat bijna hetzelfde. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ze zelden lees. Een nee-nee sticker is geen optie want dan krijg ik op zaterdag ook niet meer de bundel dus ik gooi ze trouw elke week bijna rechtstreeks bij het oude papier.
Bijna rechtsreeks want sinds het overlijden van Jan kijk ik altijd even naar de rouwadvertenties. Meestal zijn het namen die me niet zoveel zeggen maar deze week viel mijn oog op één. Overleden : Martin Folkeringa. Geboren in 1940 en nu dus overleden. Na een huwelijk van 58 jaar. Slechts 1 naam en een correspondentieadres.
En ik denk ; de snor ! Mijn leraar Nederlands op de Mavo. Een flamboyante man. In mijn herinnering altijd netjes in het pak. Twee lokalen achter in de school. Links Nederlands, rechts wiskunde. Ik was een onzekere puber met bril en puisten en probeerde me zo onzichtbaar mogelijk te maken in die tijd. Gelukkig waren er nog meer muurbloempjes dus ik was niet echt eenzaam.
Ik stond dus niet vooraan met reageren op vragen van docenten alhoewel ik heel vaak best het antwoord wist. Ik deed 1 keer wel een poging bij meneer Folkeringa in de les. Op zijn vraag hoe we een boek noemen waarin artikelen staan die men kan bestellen bleef het stil in het lokaal. En ik stak mijn vinger op en sprak het legendarische woord ; catalogus !
Ik zal zijn reactie nooit vergeten. Hij zette me voor schut voor de hele klas omdat ik de klemtoon verkeerd legde. CatalOGUS ipv CAtalogus. Ik heb de les uitgezeten en in de pauze me verstopt op een toilet. Ik heb nooit meer iets gezegd in die les wat me later tijdens een evaluatie werd aangerekend.
Meneer Folkeringa is niet meer. Dat er maar een mooie catalogus op tafel komt tijdens het regelen van de uitvaart ….