Ik had ooit een vulpen. Een hele mooie. Grijs geborsteld staal met blauwe blokjes. Qua vorm leek ie op deze. Die pen was speciaal voor me. Er was geen pen waarmee ik liever schreef. Hij gleed over het papier en mijn handschrift was echt mooi. En toen raakte ik hem kwijt ….
Nu, bijna 10 jaar later, hoop ik nog steeds dat ie ergens verstopt ligt op een plekje in huis. Dat ik ergens dat blauwe mandje vind waarin ik hem bewaarde. Stom is dat toch hè ? Je weet dat je wat kwijt bent en nooit meer zal vinden en toch blijf je hopen op dat kleine wonder.
Ik hou van mooie pennen. Er zijn wel een paar dingen waar hij aan voldoen moet. Goede grip, beetje dik en een dikke punt. En als ik dan nog een mooie lederen omslag heb voor boekjes of een mooie ringband, dan voel ik me een kind in de snoepwinkel.
De Vulpenwereld in Groningen is een winkel waar ik gelukkig niet te vaak langsloop. Paradijs op aarde voor vulpen nerds zoals ik. Later, als ik groot ben, dan koop ik een nieuwe. En die raak ik dan nooit meer kwijt !
Ben jij weleens wat kwijt geraakt wat je nu nog mist ?
Ik ben lang op zoek geweest naar dé (vul)pen, maar ik ben erachter gekomen dat ik niet meer genoeg met de hand schrijf voor een mooie pen. En vulpennen bleken al helemaal niets voor mij, want ze drogen steeds uit.
Nu heb ik schriften waarvan je de tekst weer uit kunt wissen, dus koop ik alleen de pennen die daar bij horen.
maar een mooie pen..
met een mooi boekje
Geweldig. Heerlijk.
Helaas ben ik er te digitaal voor, tegenwoordig
Enja, ik heb laatst het hele huis overhoop gehaald, omdat ik wat kwijt was Ik heb het niet gevonden én ik weet niet meer wat het was. Dat is nou ook wat. ..