Ik vroeg het me plots af … Hoe vaak doe ik het eigenlijk? Niet vaak genoeg denk ik. Vragen hoe het met iemand is bedoel ik. Er zijn een aantal mensen waarvan ik het echt graag wil weten. Mensen die in mijn hart wonen kunnen erop rekenen dat ik aan ze denk. Soms is tijd gewoon de vijand en vind ik dat ik tekort schiet, dat ik wel wat meer energie mag steken in zulke dingen.
En dat vooral omdat ik weet dat het fijn is als iemand om je denkt als je het zwaar hebt. We zijn tenslotte op deze wereld om er samen wat moois van te maken toch? Maar ook ik ren me soms een ongeluk en zit in mijn Jet-bubbel. En dan vergeet ik het even. Dan regeert mijn werkschema, huiswerk en huishoudelijke beslommeringen mijn doen en laten. Wat natuurlijk een k*texcuus is want hoeveel tijd vraagt het nu om even het aan iemand te vragen?
Aan de andere kant is het ook zo dat niemand zit te wachten op de vraag met de intonatie dat je vooral “goed hoor” moet antwoorden. Dat je toon al aangeeft dat je geen tijd hebt om naar een oprecht antwoord te luisteren. Misschien is dat nog wel erger dan niks vragen ….. Het blijft een dilemma.
Maar het is zaterdag, ik ben vrij. Dus ….
Hoe gaat het met je ?
Lief dat je het vraagt! Er gaat veel goed! Ik ben een beetje te druk, doe ik zelf hoor, moet weer even kruizen zetten in mijn agenda, mijn lijf zegt dat het nodig is..