Ik las op Facebook het trieste bericht dat ds van der Veer vandaag is overleden. Nu zal het velen niets zeggen maar deze man was in het begin van ons huwelijk een vaste gast via Nederland 1 op zondagmorgen in onze huiskamer.
In die tijd zond de EO het programma “Nederland zingt” uit en meneer van der Veer was dan vaak degene die op zijn eigen unieke manier het geloof uitdroeg tussen de psalmen door.
Mijn betere helft besloot geen belijdenis te doen op 18 jarige leeftijd. Dat ondanks de herhaaldelijke komst van de plaatselijke hemelpiloten.zoals hij ze bestempelde, die hem probeerden om te praten.
Hij ging niet meer naar de kerk maar dit programma vond hij de moeite waard. En stiekem zat hij mee te neuriën met de liederen. Ik geloof ook niet dat ie niet meer geloofde. Het keurspak waar men hem probeerde in te naaien zat gewoon te strak.
We hadden gesprekken over het geloof, over de manier waarop met name zijn vader hier instond. Het geloof kan zoveel brengen maar ook dingen stukmaken die nooit meer heel worden. En toch maakte dat programma op Ned 1 deurtjes open waarvan Jan dacht dat ze dicht gemetseld waren. Ds van der Veer zorgde ervoor dat wij op de bank even de tijd namen om te praten over dit soort dingen.
Ik las op zijn FB pagina over zijn ziekte en zijn pogingen om dat leven hier op aarde nog wat te verlengen omdat hij voor zijn dementerende vrouw wilde blijven zorgen. Ze hadden net 2 appartementen gevonden zodat ze samen konden blijven maar ook ieder een plekje hadden als de ander er niet meer zou zijn.
Het heeft niet zo mogen zijn ….
Jan is niet meer en nu is ook ds van der Veer de trap naar de hemel opgelopen. Misschien treffen ze elkaar nog eens daar aan de andere kant. Ik hoop het.