Vandaag vroeg iemand of ik bezig was een nieuwe start te maken door dingen in huis te veranderen. Een nieuw leven, een nieuwe inrichting. We zijn namelijk bezig om de kamer wat op te frissen en dergelijke. Dat zat al in de planning voordat Jan overleed en nu hij er niet meer is probeer ik het toch allemaal te fixen (met heel veel hulp van allemaal kanjers!).
En ik begreep de vraag. En ik vind het niet erg dat ie gesteld werd ! (Helemaal goed hoor. C. ❤️) Ik vertelde dat ik geen moeite had om dingen weg te gooien zoals de stoel waar Jan altijd inzat. De leuningen vielen er al jaren af, de onderkant beschadigde het laminaat en het was een lomp geval. En zo zijn er meer dingen die we zonder problemen in de grof vuil bak hebben gesmeten.
Maar ik vertelde ook dat zijn jas nog steeds aan de kapstok hangt en dat zal blijven doen. Zijn schoenen in de gang bovenop dezelfde kapstok. Zijn bestekkoker die hij altijd meenam onderweg ligt in de keukenkast met het bestek er nog in. Zijn eerste fiets staat nog in de garage en zal nooit weg worden gedaan. Het zijn de dingen die voor ons zoveel waarde hebben.
Nadat het bezoek weer vertrokken was heb ik me de hele dag lopen afvragen of het er voor de buitenwereld op lijkt dat ik bezig ben de herinnering aan de liefde van mijn leven totaal te wissen. Of het ook zo lijkt dat ik gewoon doorga met mijn leven zonder problemen. Terwijl de waarheid is dat ik me soms afvraag hoe ik godsnaam mijn ene voet voor mijn andere moet krijgen omdat het verdriet me lam slaat.
Ik kreeg laatst van Monique onderstaande tekst. Het kwam precies op het goede moment en deze ga ik uitprinten en in een lijstje doen zodat ie naast de foto van Jan kan staan straks. Ontzettend bedankt nog hiervoor Monique ! De laatste regels … Dankzij de liefde die we hadden kan ik stapje voor stapje mijn ziel weer een beetje helen. Het is nu nog een zooitje en ik heb soms geen idee hoe maar het komt goed.
Met hulp van velen, met de liefde van en voor onze 3 kinderen, met de gedachte aan mijn alles die nooit opgaf, met dit plekje op het internet waar ik mijn ei kan leggen …. De vraag van vanmorgen zorgde voor tranen maar ook voor inzicht in mijn eigen beweegredenen en daar ben ik je dankbaar voor Cornelia. ❤️
