Vroeger maakten we op school een palmpasenstok. Je moest een houten kruis meenemen naar school en daar mocht je die dan versieren met crêpe papier en we regen kettingen van snoep, rozijnen en noten om eraan te hangen.
Maar het mooiste was toch wel de broodhaan die we kregen. Niet dat die dingen te eten waren maar daar ging het ook niet om. We vierden wat, het waren die momenten die het jaar kleur gaven.
En dan optocht door het dorp (3 straten). Het was traditie om dat elk jaar te doen op ons openbare schooltje waar op woensdag de dominee wat kwam vertellen over de bijbel.
Die beste man zal het ook vast hebben gehad over Palmpasen maar dat is niet echt blijven hangen. Ik moest het zelfs opzoeken vandaag. Voor wie het ook niet weet ; Palmpasen is de laatste zondag in de vastenperiode. Er is vast meer over te vinden voor de niet wetenden zoals ik maar vandaag ga ik alleen even terug naar de herinnering.
Die ongeschuurde latjes, de repen crêpe papier, de suiker-eitjes met een gat, de zakken rozijnen. Het oude hoge lokaal met de grote ramen. Toen geluk nog heel gewoon was …
Zeg het maar !