en jullie ook denk ik. Met alle onrust en onzekerheid in de wereld en wat dat gaat doen met ons. Wat een chaos (al dan niet gecreëerd met of zonder reden). De afstand tussen bevolking en bestuur is nog nooit zo groot geweest. Een Rutte die roept als je je kind niet kan voeden je dan naar de gemeente moet. Die man heeft geen idee hoe lang dergelijke aanvragen duren geloof ik. Mocht ik ooit in een dergelijke situatie terechtkomen dat we 3 dagen niks te eten hadden … Dan zou ik stelen denk ik. Gelukkig weet ik dat ik dat nooit hoef te doen omdat ik mensen heb die me zouden helpen. Maar je zal niemand hebben … Mooi land dit ! Dat was het ooit wel … Maar of het dat ooit weer wordt ?
Geleuter
Maar omdat ik, hier aan de keukentafel op een zondagmorgen, hier niks aan kan veranderen, ga ik even in mijn babbelmodus. Dit weekend zijn 2 van de 3 kinderen uithuizig en hebben de jongste en ik het rijk alleen. Godzijdank bestaat de familieapp ! Hoe deden ze dat vroeger toch ? Ik ben ook op vakantie geweest toen ik een jaar of 15 was en ik vraag me af hoe mijn moeder dat toen beleefd heeft. Ik kan het haar niet meer vragen maar dat moet wel wat geweest zijn.
Mijn zondagmorgenritueel : reclamefolders uitpluizen ! Wie heeft wat in de aanbieding en wat gaan we eten komende week ? Nu ben ik van mijn strakke schema afgestapt. Ik maak een globale planning en we zien wel wanneer wat op tafel staat. De oudste werkt vanaf half 5 s middags dus dat is logistiek wel een uitdaging. Kook ik iets wat zij de volgende dag op kan warmen in de magnetron in de pauze of kook ik iets wat zij eten kan om 3 uur s middags en warm ik het s avonds op voor de jongens en voor mij ? Je zal er je hoofd maar over moeten breken ….
Vogelvilla
Terwijl ik hier jullie bij zit te praten zie ik dat een koolmees alweer ingecheckt heeft bij de vogelvilla. Hij of zij kan niet echt kiezen tussen de vetbol en de pinda’s geloof ik. Met het risico dat ik nu ingedeeld wordt bij de categorie zij-zou-een-leven-moeten-hebben ; ik geniet daar zo van ! De mussen en koolmezen die af en aanvliegen …. Mooiste moederdagcadeau ever ! (maar dat zeg ik bijna elk jaar geloof ik)
Vandaag verder niet zoveel op de planning. Mijn weekenden zijn een stuk rustiger sinds maart. Ik begin eraan te wennen al had ik graag nu was willen draaien voor Jan en een uitsmijter voor hem gebakken. Maar het is wat het is. Het blijft een wiebelig gedoe ; dat rouwen.
Dank aan jullie !
Ik wil je trouwens even bedanken voor jullie reacties op mijn stukjes die over het verwerken van ons grote verlies gaan. Ik waardeer alle knuffels en harten onder de riem die ik mag ontvangen. Het helpt ! Voor mijn gevoel neem ik jullie regelmatig mee op reis in mijn gevoelens. Dat doe ik niet omdat ik me verdrietig voel of omdat ik aandacht wil. Ik moet het gewoon van me af schrijven om weer ruimte te krijgen om verder te gaan.
Ik heb me nooit gerealiseerd dat het zo’n rollercoaster zou zijn. Het ene moment staan we bijna stil en genieten we van het uitzicht en het andere moment denderen we met een rotvaart de diepte in. En als je denkt dat je nu wel uit mag stappen blijft de riem vastzitten en moet je nog een rondje mee. En ik haat achtbanen ! Dus bij deze ; bedankt allemaal !
Ik ga me maar eens onder de douche gooien nu het nog kan 🙂 Bezig met een leuk haakproject ; de montana sjaal. Er bestaat geen betere therapie. En als ik dan met 1 oog ook nog Dowton Abbey kan volgen … Helemaal top !
Fijne zondag allemaal !