We wonen in een ouderwetse doorzonwoning. Grote ramen voor en achter en alleen een deur naar de gang en de bijkeuken. Het is een soort u-ruimte als je in letters wilt denken.
S morgensvroeg hebben we de zon voor , dan even niet en vervolgens duikt ie weer op in de keuken. Er zijn dagen geweest dat ik met het zweet op de rug de karbonades stond te bakken.
Voor mijn verjaardag kreeg ik een oorfauteuil van de kinderen. En die staat bij het raam. Heerlijk plekje en je moet wel snel zijn anders is ie ingepikt door 1 van de kinderen of onze mini hond. Wat die grote dan weer niet kan hebben en ook in de stoel wil.
Kortom de plek is eigenlijk altijd bezet. En daar hebben we dan direct het grootste nadeel. Je zit zo in de etalage … Mijn groene vingers zijn een beetje met vakantie en we hebben slechts een grasveldje als voortuin.
We hebben wel rolgordijnen maar die zijn verduisterend. Soort alles of niks qua zonlicht als we die laten zakken. Dochter en ik zitten te filosoferen wat dan een mooie oplossing zou zijn. Luxaflex !
Ik opper de smalle ijzeren maar die worden afgekeurd. Te kantoorachtig en daar heeft ze wel een punt. Brede houten zou dan wel weer mooi zijn. Maar dan kan ik geen plant meer kwijt op de vensterbank. En ooit komen mijn groene vingers terug of zijn de kamerplanten in de aanbieding.
Dan zouden we ook andere vensterbanken moeten. Even een snel rondje langs de sites van bouwmarkten leert me dat een simpel idee direct weer in de papieren gaat lopen. Dat wordt dus de folders in de gaten houden. En zwaaien naar de mensen op straat die voorbijlopen.