Zaterdagmorgen. Hijvan18 komt binnenvallen na een nachtje rijden van boot naar stansplaats. Hij heeft zin in tosti’s en ik zet mijn achterwerk even in de 3e versnelling om dat te regelen (lees kaas en ham halen). Maar ergens maak ik een schakelfout en mijn rug zegt krak. Of beter gezegd mijn lage rugspieren gaan in proteststand. En sta ik in de kruipversnelling zodra het op bukken en draaien aan komt.
Ik sta onder warme douches, zit met de rug tegen de verwarming en slik pijnstillers. Dat krijg je als je tegen de buurman zegt dat je gelukkig nooit last hebt van dat deel van het lichaam. Karma ! Nu ik erover nadenk heb ik het 4 jaar geleden ook eens gehad maar hoe lang ik toen onder de pannen was weet ik dan weer niet.
Naast het zuchten en kreunen en krachttermen denk ik aan Jan. Die was scheef en had vaak last van pijn. Dat denk ik tenminste want hij zei nooit wat als ie wat mankeerde. Maar dan ook echt nooit. De mannengriep was hem onbekend. Hij was keihard voor zichzelf. Helaas ben ik dat niet. Ik mopper dat het een lieve lust is en zeg 10 keer per dag dat ik hier dus echt geen geduld voor heb. Niet.
In beweging blijven schijnt het beste te zijn dus dat doen we dan maar. Morgen een belangrijke bijeenkomst (binnenkort meer hierover) dus ik moet wel. Maar man wat een gedoe !