Mijn verdriet neerleggen ?
Mijn zorgen deponeren ?
Mijn frustraties achterlaten ?
Mijn beren op de weg parkeren ?
Mijn woede in een laatje stoppen ?
Mijn moeheid even laten rusten ?
Dan ga ik even terug naar voor 27 maart. Toen geluk nog heel gewoon was.
Alvast bedankt.
Ik wilde wel dat ik dat voor je kon regelen.
Ik kwam vandaag bij toeval op je blog. Wat een verdriet heb jij de afgelopen maanden gehad. En nog steeds! Voor condoleren is het misschien te laat, maar heel veel sterkte. Ondanks alles beschrijf je alles wat je meemaakt mooi. (mooi is niet het goede woord. Hoe kan dit nou mooi zijn?)
Welkom ! Het is niet alleen een tranendal hoor ! We zoeken onze weg in ons “nieuwe normaal” en dat gaat met vallen en opstaan.