Iets meer dan 2 jaar geleden gingen we naar een voorlichtingsavond op het Noorderpoort. De middelste wilde chauffeur worden en dat leer je daar.
De vraag was wat de aspirant chauffeurs wilden gaan doen. Uit verschillende monden klonk “op Scandinavië rijden!”. Ook uit de mond van ons kind. De docent temperde dat enthousiasme direct. Uiteindelijk eindigen er maar vaak 2 van de hele groep op die ritten gaf hij aan als feit.
De opleiding begon en via allerlei functies klom ie op en toen hij zijn rijbewijzen binnen had wilde hij toch graag naar het hoge Noorden. Want je kan beter spijt hebben van je beslissingen dan je achteraf afvragen of je toch niet …. aldus onze flierefluiter.
Wat je nodig hebt is een werkgever die in je gelooft en een groep collega’s die je helpen als je er even niet uitkomt. En die vond ie. Eerst dagje proefdraaien in het Westland en de volgende dag de boot op, richting Zweden. Prachtig zoals het vertrouwen gegeven werd door de “baas”.
Vandaag zaten we in diezelfde zaal. Deze keer om getuige ervan te zijn dat hij zijn diploma mocht ondertekenen. Zoals jullie weten was het afgelopen jaar bijzonder lastig na het overlijden van Jan. Daarom extra trots dat ie doorgezet heeft en nu dus gewoon klaar is met zijn opleiding.
Dezelfde docent die 2 jaar geleden benadrukte dat Scandinavië vaker niet dan wel een bestemming werd voor de jongens was er ook. Hij sprak nog even met onze middelste en zei dat de ervaring die hij op had gedaan de afgelopen maanden in Scandinavië wel bijzonder waren als je het vergeleek met andere chauffeurs uit de groep.
En daar zijn we het helemaal over eens ! Hij is bijzonder, doet bijzondere dingen op 19 jarige leeftijd en ik mag daar de moeder van zijn ❤️
Gefeliciteerd Thijs !