Vroeg wakker. Die ingebouwde wekker snapt nog steeds niet dat deze dag uitermate geschikt is om niet af te gaan. Buiten op de loungebank eerste kopje koffie. Het is al lekker weer. De vogels piepen en fluiten erop los.
Op weg naar buiten vind ik paar schoenen bij de achterdeur. Hijvan18 heeft nog een leuk klusje voor de boeg zo te zien. Na een stapavond op de schoenen van zijn broer zijn die wel toe aan een poetsbeurt. Ze plakken dusdanig dat Bisonkit er patent op aan zou vragen als ze de juiste samenstelling wisten.
Langzaam wordt de rest van de buurt wakker. Bij de achterburen wordt er gevoetbald, ik hoor de hond van de Poolse buren op de hoek. Ik kijk eens rond en vraag me af hoe dat onkruid me dit jaar wederom verrast heeft en welig groeit in onze achtertuin.
Maar ik besluit ter plekke dat het verwijderen niet hoog op mijn prioriteitenlijstje komt te staan. Het is namelijk pas onkruid als ik dat zeg en dat is vandaag nog niet.
Ik haal nog een bakje koffie en zet vast het kippenvlees op zodat we straks een bakje soep hebben. Jan zou gezegd hebben : dat ruikt al goed ! Wanneer kunnen we aan tafel ? Hij had me ook precies kunnen vertellen om hoe laat hijvan18 thuis was vannacht.
Hij zou ook tegen de jongens hebben gezegd als ze straks gaan toeren in het blauwe beest ( de eerste auto van hijvan18) dat ze voorzichtig moeten doen. Allemaal taken die ik overgenomen heb maar wat zou het fijn zijn als dat niet nodig was geweest.
Dat stomme gevoel van missen is verrekt onvoorspelbaar. Ik veeg mijn tranen van mijn wangen. Al is ie er niet meer, voor altijd een deel van ons. Het 2e bakje koffie is op en ik ga maar eens mijn lijstje afwerken. En me verdiepen in lambrisering van laminaat.
Straks bakje kippensoep !