Begin januari begin ik op mijn nieuwe afdeling. Er ligt een mevrouw (90) slecht en dus hebben mijn collega’s het druk. Verpleegkundige, afdelingsarts, gediplomeerde verzorgenden. Ik maak kennis met de andere bewoners maar met deze mevrouw ben ik niet verder gekomen dan me kort voorstellen en even helpen met wisselligging.
De griep komt bij mij op bezoek en lig er even een paar weken uit. Bij terugkomst zit mevrouw in de huiskamer, leest de krant en wil daarna graag terug naar haar kamer want ze heeft nog een boek liggen en ze wil even op haar IPad kijken of er nog wat nieuws is. Ik ben verbaasd. Niemand had verwacht dat ze er weer bovenop zou krabbelen.
En nu gaat het weer minder. En mevrouw is goed bij de tijd en ziet en voelt het zelf ook. Dat brengt weer hele andere zorgvragen. De nachten duren lang. Ik heb ook weleens een nacht dat ik niet kan slapen. Dan ga ik eruit en besluit om na een half uur het maar weer te proberen.
Mevrouw heeft die mogelijkheid niet. Natuurlijk zijn de collega’s in de nachtdienst vlakbij en ze komen zo snel mogelijk als mevrouw op de knop drukt. Maar ik kan me zo voorstellen dat de donkere nacht lang duurt en sombere nare gedachten op de loer liggen en alles overnemen.
En als verzorgende kun je daar niks aan doen behalve er zijn als mevrouw belt. Haar de warme zorg geven zoveel als je kan. Gelukkig heeft ze een mooi netwerk met kinderen die heel vaak op bezoek komen. Dat zie je vaak anders.
Ik loop straks de afdeling weer op na 3 dagen vrij. Ik ben benieuwd hoe het dan gaat met mevrouw. We gaan het zien ..
Zeg het maar !