Zondagmorgen

Het is 7 uur en ik probeer zo geruisloos mogelijk naar de wc te gaan zodat ik er nog even weer in kan kruipen. Maar de honden beneden kennen elk geluid en denken ; FOOD ! De logeerhond blaft gezellig mee.

We gaan er maar uit. Nadat de hongerige magen van de honden gevuld zijn en de blazen geleegd is het tijd voor koffie. Ik schakel het apparaat in en verwacht allerlei commando’s zoals leeg de bak, vul het water aan of vul de bonen bij. De goden zijn met me en de eerste bak komt zonder problemen tot stand.

Ik kijk eens rond in de keuken en bedenk hoe ik het allemaal moet hebben. Mijn gaspitten zijn bezig de geest te geven en ik moet dus wat anders. Over dik 2 jaar gaan ze de boel renoveren en krijgen we 2 fase-stroom-dingen zodat we ook op inductie kunnen gaan koken.

Om nu dan de boel te verbouwen met alle bijkomende kosten en dan over 2 jaar weer lijkt me een beetje onzinnig. Ik mailde al met de woningbouwvereniging en die kunnen wel een bon ter waarde van 750 euro regelen voor aanschaf van apparatuur maar dan moet ik zelf de groep aan laten leggen.

Als dat nou zou lukken, dan wil ik weer een fornuis. Dan kan de magnetron van de muur en heb in ruimte voor 4 kastjes boven het aanrecht. Dat zou dan mijn ruimtegebrek oplossen. Maar dan moet het aanrechtblad ingekort worden …

Nu zijn er geen kastjes leverbaar die precies hetzelfde zijn als het aanrecht maar de deurtjes zouden gewrapt kunnen worden zodat het een nieuwe keuken lijkt. En ik bedenk dat alles ook niet tegelijk hoeft. Stapje voor stapje …

Op zulke momenten mis ik een man des huizes die meedenkt. Ik heb het er ook wel over met de kinderen natuurlijk maar die vinden het niet zo interessant en gelijk hebben ze. Ik neem nog een kop koffie, pluk de logeerhond van de vensterbank en droom en plan in gedachten nog even verder.

Zondagmorgen …