Wekenlang ging het veel over DE DAG. De dag waarop dochter en verloofde ja tegen elkaar zouden zeggen en door het leven zouden gaan als meneer en mevrouw H. Het voelde eerst als “oh dat duurt nog wel even” en toen plots als “oh oh nog even”
Het was een prachtige dag met veel getoeter, leuke gasten, een voortvarende bruid die de trouw-vrachtauto even van het gemeentehuis naar huis stuurde nadat de bruidegom er hem er naar toe gereden had.
Er waren tranen (bij mij), er was gelach van iedereen, er was drinken, er was eten en het was mooi weer. Er was een mini-fotosessie waarbij hulp van buitenaf nodig was, er was een haan die het allemaal niet zo leuk vond achter de heg.
Er was liefde en er was harmonie ondanks dat de wederzijdse families niet meer konden verschillen als dat ze doen. En ik was zo verschrikkelijk trots op mijn musketiers. Ik weet zeker dat er iemand op wolk nr 9 naar beneden keek en een grijns van oor tot oor had.
Het was een mooie dag. En ik wens ze ontzettend veel geluk !
Zeg het maar !