Ik heb vandaag een vrije dag en ik heb tot dusver nog niks gedaan behalve wat aan een verslag werken. En aan de ene kant vind ik mezelf bijzonder lui en aan de andere kant vind ik dat ik best een dag gewoon niks mag doen. Kan doen. Ik ben gewoon een beetje moe en kijk uit naar mijn 2 weken vakantie. Dat is altijd zo he ? Als je hoofd weet dat je straks even vrij bent zegt je lichaam ” dat zal tijd worden ook”. Moe zijn is ook niks mee als het op de goede manier is.
En terwijl ik dus niks doe denk ik na over mijn grenzen. Waar liggen die eigenlijk ? Ik ben een pleaser en als ik jou dus een plezier kan doen, dan zal ik het niet laten. Maar in hoeverre levert je dat wat op in je werksituatie ? Afgelopen week reed ik 2 dagen achter elkaar 2 keer naar Heerenveen om openstaande diensten op te vullen. Om half 5 mijn bed uit, werken van 7 tot 11, naar huis, om kwart over 2 weer richting Heerenveen om te werken van 3 tot 7. Laat ik vooropstellen dat ik dat zelf heb voorgesteld. Niet de planning, niet een collega maar ik zelf.
En het was een beetje veel. Ik heb er niet over nagedacht voordat ik het aanbood. En dat had ik wel moeten doen. Ik dacht vandaag dat er maar 1 is die mijn grenzen kan bewaken en dat ben ik zelf. Er bestaat namelijk nog een leven naast werk en school. En dat kleine deel van mijn leven is waar ik de kracht vandaan haal om de rest te doen. Dus tijd om er eens goed over na te denken hoe ik dat dan afbaken, dat stukje Jet-tijd waarin ik allerlei dingen doe die niks te maken hebben met mijn werk (wat ik nog steeds leuk vind om te doen!)
Ik ben begonnen met mijn werkmail van mijn telefoon te gooien. En ik zet de groepsapp van het werk aan het eind van de week op dempen. Ik ga niet meer elke dag inloggen om de rapportage te lezen. Een dag voordat ik weer begin is vroeg zat. Als ik vrij ben, ben ik vrij (noodgevallen uitgezonderd natuurlijk).
Hoe goed ben jij in het aangeven en bewaken van je grenzen eigenlijk ?