Ik heb het talent om onzichtbare muren te bouwen en daar dan vervolgens zelf tegenaan te lopen. Kennen jullie dat? Dat je dingen wilt bereiken die (nog) onbereikbaar zijn. Geduld is een schone zaak en een positieve instelling is het halve werk. Bla, bla, bla. Het zal allemaal wel maar ik heb het recht om zo af en toe eens narrig en boos te zijn. Ik ben nu eenmaal moeder Teresa niet.
En ja dat laat ik dan blijken. Het is alleen niet helemaal done om dergelijke dingen te delen lijkt het wel. Geluksmomenten delen we massaal maar momenten van woede, verdriet, wanhoop … Die houden we voor ons want stel je nu eens voor dat andere mensen zouden denken dat je zwak bent, dat je leven niet compleet Instagram waardig is.
Vandaag heb ik zo’n dag. Gisteren een rare ingewikkelde dienst gedraaid, laat naar bed en toch weer vroeg wakker. Wat mail beantwoord en antwoord gekregen op wat vragen. ik zou 1000 dingen moeten/kunnen doen maar ik doe ze niet. Ik heb het even te druk met boos zijn. Collectanten aan de deur, pleur op. Hond die naar buiten wil, diepe zucht enz enz.
Ik loop mezelf heel erg in de weg en er is maar 1 die dat kan veranderen en dat ben ik zelf maar ik heb het even te druk met …. inderdaad boos zijn. Tel je zegeningen is wel een levensmotto hier maar vandaag even niet. Ik kan jullie vertellen, zulke dagen duren lang ….. Heel lang. Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen maar daar heb ik vandaag bar weinig aan ….. Dat dus.
Zeg het maar !