Voorbij Parijs

Jaren geleden deed de man des huizes ritten richting het zuiden. En de kreet die regelmatig voorbij kwam “zorgen dat ik Parijs voorbij kom en dan rust”. De ringweg van Parijs waar een mini besloot in de dode hoek te gaan zitten en vervolgens opgeschoven werd door de vrachtwagen. Hoop Franse blablabla en weer door want de bestuurder wenste er geen verzekeringskwestie van te maken. Weinig tot geen schade aan de BG-VP-35 dus man en zoon vervolgden hun reis.

Diezelfde zoon staat nu zijn rust te maken, onderweg naar eindbestemming Murcia in Spanje. Vorig week iets geladen in Zweden, even weekend gemaakt thuis (bbq van de het werk dus pas op zaterdagmorgen hier over de drempel) en gistermiddag weer weer vertrokken. Ze hebben allemaal de werkethiek van hun vader ge-erft. Alle 3 werken hard en melden zich pas ziek als het echt niet meer gaat. Ook alle 3 in het transport. De middelste zit momenteel in Zweden en dochter doet dagritten binnen de landsgrenzen. Schoonzoon doet nachtritten en de vriendin van de middelste begint in september aan de opleiding.

En ik moet bekennen dat ik ook best mijn grote rijbewijs zou willen halen. Gewoon voor de fun. Beetje koppelwerk doen of zo. Je hebt er iets mee of niet, die grote wagens. En in het kader van sentimenteel gezwam, wat was het mooi geweest als Jan dit had kunnen meemaken. Dat ze hem even hadden kunnen bellen en advies vragen. Niet dat ze het dan opgevolgd hadden want we zijn ook allemaal gezegend met een eigenwijs karakter en moeilijk te overtuigen van andermans gelijk. Ja ook ik.

Hij is voorbij Parijs gekomen en maakt nu zijn verplichte rust. Hij moet nog wel een stukkie maar dit is volgens planning verlopen ….