De vensterbank wordt te klein, mijn potjes zijn bijna op. En dit liedje blijft door mijn hoofd spelen.
De tomatenplantjes krijgen wat meer blaadjes maar blijven iele dingen. De komkommer, courgette, snijbonen en stambonen zitten in de grond en met een beetje geluk zie ik over een week wat groens verschijnen. De pompoenzaden liggen voor te kiemen.
Ook sla voorgezaaid maar denk dat die overnieuw moet. En zo zal het vaker gaan. Dat een poging niet lukt en je weer opnieuw moet beginnen. Het lijkt het leven wel. Maar dat gerommel met potjes en gieters is voor mij echt therapeutisch. Beetje eruit, beetje erbij in. folie, stift en tape (want ik ben het type wat een geranium nog niet van een begonia kan onderscheiden).
Zou ik dan eindelijk deze zomer mijn weckketel in gebruik kunnen nemen ? Ik hoop het ! Mijn kinderen snappen niet helemaal waar mijn moestuingedoe vandaan komt maar in het kader van “gelukkig heeft mam een hobby en hoeven we haar niet bezig te houden” luisteren ze naar mijn verhalen (of ze doen heel goed net alsof).
En ik moest er zelf ook even over nadenken. Ik denk dat het te maken heeft met dat drukke schema wat ik normaal gesproken heb. Op werkdagen sta ik op om half 5 en als ik om half 4 weer over de drempel stap heb ik gemiddeld 12000 stappen gelopen.
En dan moet er thuis nog het een en ander zoals de honden uitlaten, was draaien, stoffen en zuigen enz enz. Schooldagen, verslagen, deadlines, focusformulieren. Werkoverleg, cursus weerbaarheid. Begrijp me niet verkeerd ; ik vind het allemaal geweldig !
Maar het is veel klokwerk. Om hoe laat moet ik weg ? Op welke dag moet het keuzedeel ingeleverd worden? Hoe laat begint school en moet ik eerder weg omdat Heerenveen dichtslibt in de spits nu de afslag oranjewoud eruit ligt?
Dit alles bestaat niet in een moestuin. De zaden komen op als de tijd rijp is. Je volgt de richtlijnen en hoopt op een goed resultaat. En het lukt het niet, dan begin je gewoon opnieuw. Dat is namelijk het enige wat je kan doen. Voor de rest bepaalt de natuur hoe het allemaal gaat lopen.
In stilte groeien er nieuwe blaadjes. Ze hebben niet veel nodig. Beetje water en wat warmte. En geduld. Dat is de reden waarom ik zo totaal zen word van groente (proberen te) kweken. Heb jij ook iets waar je helemaal rustig van wordt ?