Vanmorgen bracht ik drie kwartier door in de wachtkamer van Nij Smellinghe. Nadat ik 3 exemplaren van de Friesland post had door gebladerd (november, december en januari) had ik even tijd om “mensen te kijken”.
Een man, vrouw en een jongen op een bankje. De jongen draagt een lang gehaakt wit vest, een roze t-shirt en ballerina’s. Ze zitten zwijgend naast elkaar, de spanning is van hun gezicht af te lezen.
Twee dames zitten aan een tafeltje. Ze praten met elkaar op gedempte toon en springen direct op zodra de naam geroepen wordt. Ze lopen mee met de zuster een gang in.
Er komt een mevrouw naast me zitten en parkeert een lege rolstoel naast haar. Ze vraagt waar de zuil gebleven is. Ik wijs haar de weg. En ontdek dat ze het waterapparaat verwijderd hebben. Mevrouw wordt snel geroepen en legt uit dat ze haar rollator vergeten is en nu de rolstoel als dusdanig gebruikt.
Er komen een moeder en dochter binnen. Ze nemen plaats tegenover me aan een tafeltje. Beide duiken direct in hun mobiel. De moeder leest wat en laat dochter meekijken op haar scherm. Dochter neemt de telefoon over en drukt op het schermpje.
De twee dames komen terug de wachtkamer in en als ze de gang inlopen omhelst de een de ander en roept “gefeliciteerd vrouw”. De andere mevrouw heeft een lach van oor tot oor.
Er lopen 2 dames de wachtkamer in. Beide met een wandelstok. Ze nemen plaats en ook zij duiken direct op hun mobiel. “Je moet erom denken wat je googlet” zegt de één. “Ze zien alles!”
Het echtpaar met de jongen in het witte vest komt terug van hun afspraak. De gezichten staan nog steeds gespannen. Ze lopen zonder te spreken richting de uitgang.
Een medewerker van het ziekenhuis roept “Meneer de Vries”. Niemand reageert. Hij loopt terug naar het kantoor. De wachtkamer zit inmiddels aardig vol. Als ik naar buiten kijk zie ik mensen lopen met paraplu’s, de lucht is grijs.
Na 5 minuten komt de medewerker terug en roept wederom dezelfde naam. Er kijkt een man verward op. Nogmaals wordt zijn naam genoemd en dan valt het kwartje. Hij zit er al een half uur.
Zo’n wachtkamer is nooit saai …
Zeg het maar !