Stil

Opgegroeid met een moeder die haar vader verloor voordat ze geboren was tijdens een bombardement op Rotterdam. De herdenking op 4 mei was een ding. Je hield gewoon je muil die 2 minuten. En we herdachten niet alleen de doden die in de 2e wereldoorlog gevallen zijn maar ook waren we stil uit respect voor de mensen die daar nog jaren, wat zeg ik een leven lang de littekens van mee droegen.

Ik heb geprobeerd dat door te geven aan onze kinderen. Al vind je het ook flauwekul en kan je er niks bij voorstellen, respecteer het gevoel van een ander en weest stil. Zo doen we dat in Nederland, zo doen wij dat in ons dorp en zo doen wij dat in ons huis. Punt.

In 2010 zat ik met onze, toen nog kleine, kinderen naar de herdenking te kijken op de Dam toen een man begon te prevelen en te schreeuwen. Onrust, rennende mensen en 2 jongens die zich afvroegen of dit erbij hoorde. Nee dat hoorde er niet bij.

Toen 2 jaar geleden Zelensky uitgerekend op 4 mei steun kwam vragen voor de oorlog tegen Rusland was ik boos. Van alle dagen in het jaar kwam hij op die dag schooien om nog meer geld om de oorlogscapaciteit op te voeren. Slachtoffers maken om slachtoffers te voorkomen. Of zoiets. Even voor de duidelijkheid: ik geef geen oordeel over die oorlog of over de man zelf. Ik vond de timing bar slecht en de foto’s van een gierende Rutte met een net zo hard lachende Zelensky deden mijn maag draaien.

En dit jaar willen mensen een herdenking organiseren om 19 uur en de toestand in Gaza aan de kaak stellen. In een samenleving waarin mensen lijnrecht tegenover elkaar staan moet dat blijkbaar ook op die dag, op die avond. En aangezien we leven in een land waar dat mag gaat dat ook gebeuren. Ik hou mijn hart vast. De minister riep nog wel op om het allemaal een beetje waardig te houden. Joh …

Hier liggen op de plaatselijke begraafplaats jonge Australische soldaten begraven. Jongens die de leeftijd van onze kinderen nooit hebben gehaald. Gesneuveld in een oorlog die niet de hunne was maar ze gingen. Om dan te eindigen op een begraafplaats in een klein Gronings dorp is bizar. Elke jaar houden we daar een herdenking. En tijdens die herdenking zijn er sprekers.

We staan niet alleen stil bij de slachtoffers in 1940-1945 maar bij alle mensen die gesneuveld zijn in welke oorlog dan ook. Die van toen en die van nu. En dat is helemaal oké. De wereld staat in brand en oorlogen zijn van alle tijden. Niemand zou moeten sneuvelen, geen soldaten en geen burgers. Die 2 minuten zijn we stil voor iedereen. Waarom kan dat dan niet in Amsterdam ? Gewoon samen stil zijn om 20 uur op 4 mei …